14 Temmuz 2009

sitem edicem

-ben ki pek fazla aramam insanları, genelde telefonu zır zır öten tarafımdır- aradığım insan bana dönmeyince üzülüyorum. hele de o kişiyle aramda bir arkadaşlık hukuku varsa. insan çok sevdiklerinden sevgisinin ya da ilgisinin karşılığını alamayınca çok kırılıyor.

ve benim kalbim çok kırıldı.
-davos esprisi yapan bünyeleri dövme isteği uyanır içimde, bu yazacaklarımı o meseleyle ilişkilendireni mahvederim-

daha da aramam seni! bir insan mütemadiyen kaybetmez "telefon numaramı". ya da mütemadiyen bozmaz "telefonunu". bu kadarını bilecek kadar görmüş geçirmişliğim var. hayır, sana bozulmuyorum, muhtemelen buradan hiç haberin filan da yok, sadece çok çok kırıldığımı söylemek istiyorum. (ama onu bile söylemek istemiyorum çünkü ne mesaj, ne arama, ne e-mail ne de msn aracılığıyla seninle iletişim kurmak istiyorum.) (ne...ne bağlacı ile olumsuz çekimli fiil kullanılmaz, bağlaç zaten olmusuzluk anlamını taşıyor, belirteyim aman aman)

by the way, ankara'dan nefret ediyorum.

Hiç yorum yok: