12 Şubat 2011

Mahremiyet

En çok bir şeyler yazarken ihtiyaç duyuyorum buna. Hani erkeklerin genelinde vardır; biri bakarken ya da arkada sırada beklerken çiş yapamayız. Yazarken çevremde birinin olması da bende aynı etkiyi yapıyor. Yazamıyorum, geriliyorum, bir türlü çıkmıyor kelimeler.

"Hadi ama, bakma artık!"
"Yaaa, görmek istiyorum ne yazdığını!"
*Of!*

Sonra zaten yazmaya heves ve hatta güç kalmıyor.

Bir şarkıyla sonlandırayım meramımı. En azından iyi bir şeylerle bitirmiş olurum yazımı.

Hiç yorum yok: