gün gelir, söylemediklerinin altında ezilirsin. onca zaman boşuna uğraştığını fark edip, seninle kalmaları için canını dişine taktığın insanların 'senin iyiliğin için' aldıkları bazı kararların ne kadar saçma ve mantıksız olduğunu onlara anlatmak istersin, ama hayır, maalesef hiç kimseyle konuşmadığın, konuşmak eyleminin kendisinden artık hiç hoşlanmadığın için boşverirsin.
boşverdim. gitti, bitti. bir daha asla, ama asla, gündelik sohbetlerin dışında herhangi bir insanla -kim olursa olsun, hiç fark etmez- ne düşündüğüm, ne hayal kurduğum, ne istediğim, neye inanıp neye inanmadığım konusunda tek bir şey bile konuşmak istemiyorum. 'ben özelim' sanrısı bitsin. herkes kendini özel zannediyor. 'ben herkes miyim?' evet, daha önce değildiysen bile, artık öylesin. hiçbir anlamı yok, insanlar için harcanan çabaların. boş. vakit tüketici, yorucu.
'zaten hepimiz aynı boktan amaç için yaşıyoruz. ölmek.'
güzel söz idi, uzun zamandır kullanabileceğim bir yer arıyordum. işte burası tam oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder