Az önce fotoğrafımı (resim diyeni döverim) koydum bloguma. Nedense insanlar pek bir seviyorlar o fotoğrafımı. Bense hiç sevmiyorum. Son derece snob ve lakayt çıkmışım. Kuyucaklı Yusuf'taki Şakir gibi hissediyorum kendimi. Ama ne yaparsınız, çok fotoğraf çektiren biri değilim; ayrıca kimsenin okumayacağı bir yerde çıplak fotoğrafımı koysam bile bir şey fark etmez. (Laf aramızda eğer çıplak fotoğrafımı koyarsam hit rekortmeni olur blogum.)
Öyle işte sevgili -olmayan- okur. Benim blog maceram da böyle ilerliyor. Yakında şu yazıların düzenlemesini falan yapacağım. Az önce renklerle uğraştım da ne kadar klasik bir adam olduğumu bir kez daha fark ettim: başlık siyah, metin siyah. Eh bu asilikten veya ergenlik döneminde olduğumdan değil; sadece daha güzel. Bazı şeyler sade olmalıdır. Sadelik iyidir. Ha bak eğer kız olsaydım çok farklı olurdum büyük ihtimalle. İçimde hafif meşrep bir hava var gibi sanki. (okuyucm yok ya yazıyorum tabi böyle rahat rahat) Hayır cidden, kız olsam nasıl olurdu bilemiyorum. Zaten bilmek de istemiyorum. Ulan bak Freud olsa kim bilir neler demişti bu yazdıklarımla ilgili. Severim Freud'u, fikirleri, yaratıcılığı son derece iyidir; ama sanki biraz paranoya var gibi.
Neyse işte öyle. Hazır aklıma gelmişken, ilk boş anımda 'Neyse' hakkında yazayım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder