Yazamıyorum

Yazamıyorum... İyi yazamamak değil, kötü yazmak değil, yazmayı istemek. İstemiyorum. Geçici bir şey olsa gerek. Geçmeyecek belki de. Kısa süreceğini umuyorum ya da. evet diyalektiğin dibini görmüş biriyim. İnkar edemem. Siz edebilirsiniz. Bir kez daha mı? Evet...

Yazamıyorum... Yazmak istemiyorum. Sözlüklere yazmayı bıraktım, yazmıyorum.
Yazacak gücüm yok, istemiyorum.
Bir çelişki daha: Bunu yazarak dile getiriyorum.

Sevgilimle kavga halindeyiz, küstük hatta. Ayrıldık hatta. Ama o arıyor yine, yapamıyor bensiz. Ben de onsuz. Ama benim kendimi durduracak iradem var. Lanet olası iradem bana vaktinde neleri durdurmadı ki! Her şey için herkes için öne çıktı. Bir kendim için, bir benim içimdeki karanlığı engellemek için öne çıkamadı. her neyse aradı, açamadım. Otobüsteydim sanırım. Ya da derste, hatırlamıyorum. Hatırlayamıyorum. Annemi aramış sonra, ilk defa telefonda konuşmuş olsalar gerek birbirleriyle. İyidir annem, sever onu.
Bana mesaj atmış, yarın arayacakmış. "Tabi ki" dedim. Ama sanırım konuşamayacağız. Yeğenlerim -ikizler- geldiler. Ben bunu tamamen unutmuşum. Üstelik yarın sınavım varmış -bunu ise kesinlikle unutmuşum- arıyorum, açmıyor. "Şimdi konuşalım, yarın konuşmayalım vaktim olamayacak ne yazık ki," diyeceğim; ama açmıyor. Ve ben hem sevgilime ulaşamıyorum (arayacağım deyip kapadı telefonu ve aramadı hâlâ) hem de her neyse'ye. Hayatta en değer verdiğim iki arkadaşıma ulaşamıyorum.
Canları sağolsun.

Dedim ya yazamıyorum, yanılmışım. Nasıl da yazıyorum! Sadece yazmak istemiyorum. İsteyemiyorum; çünkü korkuyorum. Benim en tehlikeli ruh halim geri geldi: umursamaz, içine kapanık, yaşam sevgisi bitmiş, yorgun... Ben, her şeyimle ben geri geldim. Üzgünüm her neyse, üzgünüm inan bana.
Bunun böyle olamsını istemezdim.

Sen yaz hep, okuyacağım. Belki bir kaç güne kadar düzelirim belki de kendimi yazıya teslim edip yazarım her şeyi. Hep merak ettiğin gerçek 'ben'i. Ve evet, eski neyse daha rahattı; depresyon hırkasına sığınabiliyordu. Zor sanırım, kendimi zora sokmayı seviyorum. Bu yüzden kendi hayatımın içine edip duruyorum.
Az önce sana üzgünüm dedim, şimdi kendime, kendi benliğime diyorum.