Giderek anlamını yitiriyor gözümde. Ne bu kavram ne de bunu taşıyan kişi. Yazmıştım herhalde bir yazımda sevgili olmanın değersizleşmesiyle ilgili bir şey. Hatırlamıyorum çok, son zamanlarda baya şey yazdım. Hatta sürekli yazıyorum. Gönül isterdi ki sözlüğe ya da buraya yazana kadar kitabımın ikinci cildini bitireyim; ama o orada öylece yatıyor. Yazık.
Sevgilim, benim sevgilim, artık bana çok şey ifade etmiyor. En son bugün söyledim ona bunu ve şimdi yolda o. Vizeleri bitmiş, yanıma geliyor bir süreliğine bu lafımdan sonra. İlişkideki açmazlarımızı çözecekmişiz. Ne yazık ki artık mümkün değil, bunu ona söylemek istemezdim.
Günah çıkarıyorum herhalde, buraya yazınca böyle. Devam edeyim. Çok fazla hata yaptım, benden daha fazla hata yaptı o. Zaten bir noktadan sonra aşk azalınca her şeyin göze batması doğal bir şey. Kimse sonsuza dek aşık olamaz (bak bununla ilgil bir yazımı sildim. Bloga koymuştum halbuki. Şimdi sözlüklerden birini süslüyor) Neyse işte, anlayacağınız artık seven ama sevmeyen, bağlı ama bağlı olmayan, iki kişilik yalnız bir ilişkiye sahibim. Yanıma geldiğinde ona açıklayacağım şeylerin geçerliliği olmayacak. Çünkü vaktinde hata yapıp çok fazla şey söyldim. Çok fazla sevdim. Kızlar, kırılgan varlıklar. Hep de öyle olacaklar; çünkü işlerine geliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder