Annem Geldi

Kimsenin ilgilenmediği bir hayatın varsa ve bir dış etken aniden gelip neler yaptığına karışmaya başlıyorsa hayat çok zor olabiliyor. Cedric gibi oldu sanki. Mesele bu değil.

Dün annem geldi, gelmesiyle "Hadi yavrum, hadi evladım" moduna girmesi, bilirkişiliğini aktifleştirmesi bir oldu. Ciddi meseleleri tartışırken hiç ama hiç anlaşamıyoruz ve bir noktadan sonra, ben artık, onun kabaran coşkusuna ve yükselen sesine katlanamadığım için "Peki anne, öyledir, elbette" moduna geçiyorum. Birini dinlemiyorsam bellidir ne yaptığım: Baş sallarım, uzakta bir noktaya bakarım, "Evet, doğru diyorsun" derim. Bu üçünden birini gözlemliyorsanız bende, bilin ki bedenim yanınızda, ruhum göktedir.

İnsanlar pohpohlanmayı sever, dediklerinin tasdik edilmesinden hoşlanır, birileri onlara "Haklısın" dediğinde mutlu olurlar. "İnsanlar" ile başladım diye, zannedilmesin kendimi katmıyorum o güruha. Elbette, ben de varım. Hatta sizi en çok benim söylediklerime kulak verip bana inandığınız, beni desteklediğiniz, beni tasdik ettiğiniz zaman seviyorum. Bu sayede egomu besliyorum, bu sayede her gün bir diğerinden fazla özgüvenle yatağımdan çıkıyorum.